Συρία, Ελλάδα, Κουρδιστάν. Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η Δυτική Ζωή βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι, πολιτικά και κοινωνικά. Ιράκ, Γερμανία, Κένια. Και πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να μπούμε στο μέλλον με ανοιχτά μάτια. Μπανγκλαντές, Γαλλία, Αφγανιστάν. Λέμε να αφήσουμε τις ειδήσεις με τις αποκαλυπτικές μουσικές και τις καταστροφολογίες που μας βγάζουν απ' τα ρούχα μας – Βενεζουέλα, ΗΠΑ, Λίβανος – και μας κάνουν να θέλουμε να κρυφτούμε σε μια πολύχρωμη τρύπα κάπου βαθιά στη φαντασία μας μέχρι που να τελειώσει όλο αυτό το κακό. Μεξικό, Τουρκία, Μαλαισία. Πρέπει μήπως να φοβηθούμε, όμως, ότι η νέα κατάσταση που δημιουργούμε μας έχει αναισθητοποιήσει; Ιορδανία, Ιταλία, Ταϊλάνδη. Μήπως έχουμε δημιουργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο μια κατάσταση, όπου τίποτα δε μας ακουμπάει πλέον και μας κάνει να μην αφιερώνουμε ούτε δευτερόλεπτο σ’ αυτές τις σκέψεις; Ισραήλ, Αγγλία, Ερυθραία. Μήπως η ανθρωπότητα έχει υποβληθεί στη μεγάλη δοκιμασία του αιώνα; Παλαιστίνη, Σουηδία, Ελ Σαλβαδόρ.
Το Human Flow του γνωστού κινέζου καλλιτέχνη και ακτιβιστή Ai Weiwei [Άι Γουέιγουέι] ξεπερνάει τα όρια του ντοκιμαντέρ. Μια σύνθεση που παρακολουθεί, που μορφώνει, που μας μιλάει – όχι μέσα από τα λόγια, αλλά μέσα από τις εικόνες της. Περίπου μία ώρα και σαράντα λεπτά είμαστε προσηλωμένοι στην οθόνη και τα ηχεία, τα πρόσωπα και τις φωνές, που απεικονίζουν την ανθρώπινη ζωή στην Οδύσσεια του αιώνα.
Human Flow Trailer | Τρέιλερ Human Flow
Άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, την πείνα, την κλιματική αλλαγή προκειμένου να βρουν ασφάλεια, συναντούν αντί αυτού τη δυτική αδιαφορία. Μια κατάσταση που χειροτερεύει σε τόσο γοργούς ρυθμούς, που δημιουργεί ένα «κύμα», για το οποίο θα μιλάνε ακόμη και οι απόγονοί μας αναφερόμενοι στη Μεγάλη Μεταναστευτική Ροή του 21ου αιώνα.
Ο Άι μας ταξιδεύει σε 23 χώρες του πλανήτη, δείχνοντάς μας όχι θελκτικούς προορισμούς, αλλά καταστάσεις, τις οποίες οφείλουμε να γνωρίζουμε. Καθημερινά παραδείγματα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται ξανά και ξανά, άλλοτε πολλά χιλιόμετρα μακριά μας και άλλοτε δίπλα μας. Δημιουργεί μια σύνθετη παγκόσμια εικόνα με κοινό παρονομαστή το σεβασμό μπροστά στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αφαιρώντας από τους θεατές του τη δικαιολογία πως δεν ξέρουν τι συμβαίνει και υπενθυμίζοντάς μας πως η ταυτότητα του πρόσφυγα είναι η μεγαλύτερη βαναυσότητα, την οποία μπορεί να βιώσει κάποιος άνθρωπος – και δεν αποτελεί επιλογή.
Το 1989 με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου 11 χώρες παγκοσμίως είχαν συνοριακούς φράχτες και τείχη. Σήμερα, στην εποχή που οι χώρες αυτές ανέρχονται στις 70 και 34.000 άνθρωποι αφήνουν καθημερινά τα σπίτια τους, το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δούμε αυτό το ντοκιμαντέρ και να αναρωτηθούμε τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.
Maria Brand | Vicky Emmanouilidou bxc-team