Το Βερολίνο είναι άκρως ανοιχτή πόλη, βλέπεις τα πάντα στους δρόμους της.
Αυτή η ελευθερία έχει δημιουργήσει ένα εξελιγμένο είδος ανθρώπου, το φύλακα του σωστού, αγνού και γενικώς καλύτερου ανθρώπου που έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από το περιβάλλον του. Δεν ικανοποιείται με τα «περίπου» και τα «ίσως», παρά μόνο με συνεχή έκφραση των «ανησυχιών» του.
Οι υπόλοιποι/ες του άλλου, πιο απλού ανθρώπινου είδους, συνήθως κάνουμε τουμπεκί για να διασφαλίσουμε την ειρηνική συνύπαρξη στη γερμανική πρωτεύουσα. Εδώ λοιπόν έχουμε δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για όλους, όσους θέλουν να εκφράσουν και αυτοί τις δικές τους ανησυχίες για την πόλη μας – χωρίς να πρέπει να φοβούνται περίεργα βλέμματα, καυστικά σχόλια φίλων ή την οργή του Θεού!
Φτάνει και φτάνουν
Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα το Μάιο στη Warschauer Str.. Έλεος, πόση χιπστεριά να αντέξει κανείς;
Ο οδηγός λεωφορείου που σου κλείνει την πόρτα μπροστά στα μούτρα σου
Ο συνάνθρωπός σου που, όταν τον ή την ρωτάς στο δρόμο αν μπορεί να σε βοηθήσει ένα λεπτό με οδηγίες για την επόμενη στάση, γυρίζει με ένα απολύτως φυσιολογικό, στεγνό ύφος και σου λέει «όχι»... και φεύγει
Το τραμ που σήμερα βρήκε να πάει στο αμαξοστάσιο αντί για τη συνήθη διαδρομή του και εσύ δεν κατάλαβες από τη βερολινέζικη μουρμούρα του οδηγού ότι στρίβει 5 στάσεις νωρίτερα
Τα καφέ στο Friedrichshain που φαίνεται να ανοίγουν στις τρεις το μεσημέρι και υποφέρεις τα πρωινά που έτυχε να ξυπνήσεις νωρίς
Τα μαγαζιά στα οποία καπνίζουμε
Τα μαγαζιά στα οποία δεν καπνίζουμε
Οι Hausverwaltungen [κοινώς τα αιμοβόρα, ανθρωπόμορφα τέρατα που διαχειρίζονται το διαμέρισμά σου]
Ότι παντού σου ζητάνε είσοδο για το παραμικρό και νομίζουν ότι σου κάνουν χάρη που σ’ αφήνουν να μπεις δωρεάν μισή ώρα πριν τελειώσει η εκδήλωση
Η κλοπή
Ολόκληρος ο σταθμός τρένων Alexanderplatz
Όταν ακούς να παραγγέλνουν καφέ latte macchiato a la ντεκαφεϊνέ χωρίς λακτόζη με σιρόπι καραμέλας
Οι τιμές στα food market. Πόσο ακριβό να είναι το βούτυρο στο ψωμάκι που πήρες;!
Η συγκοινωνία για το αεροδρόμιο Schönefeld
Η γεύση της ντομάτας
Το φαγητό στις περισσότερες ελληνικές ταβέρνες
Οι ιδιοκτήτες ελληνικών ταβερνών που νομίζουν ότι ζουν στην Ελλάδα της αφεντιάς και εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους ελληνόφωνους, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τους νόμους της χώρας
Τα παιδιά που έχουν περίεργα ονόματα – ή μάλλον οι γονείς τους που τόλμησαν να ονομάσουν τα παιδιά τους Siri, Caleesi, Beat ή Fox-Oscar
Το ότι βάζουν μαγιονέζα αντί για βούτυρο στα ψωμάκια που πουλάνε έξω
Το βερολινέζικο έκτρωμα που ονομάζουν Currywurst
Το ότι επιτρέπεται να ονομάσει ο κάθε πικραμένος την αηδία που προσπαθεί να σου πουλήσει Döner
Οι άνθρωποι που φοράνε τα σκουφάκια πάνω από το αυτί. Άρα γιατί φοράνε σκουφάκια;
Τα διπλά κρεβάτια που δεν έχουν ένα ενιαίο, μεγάλο πάπλωμα, αλλά δύο μονά. Εσύ το δικό σου, εγώ το δικό μου
Οι Γερμανοί που σε φλερτάρουν και όταν πας να τους φιλήσεις σου γυρνάνε μάγουλο
Άλλα;